معنی زبان گویا در لغت نامه دهخدا

زبان سخن گو. زبان گشاده. مقابل زبان کند. زبان الکن. زبان گنگ

معنی زبان گویا در لغت نامه دهخدا

بلیغ و سخن ران و متکلم. (ناظم الاطباء)

معنی زبان گویا - جستجوی لغت در جدول جو

زبان گویا

لغت نامه دهخدا

زبان گویا

لغت نامه دهخدا

زبان گیر

کسی که اطلاعاتی را به دست آورده و خبر می دهد، جاسوس، خبرچین، کسی که اخبار و اسرار کسی یا اداره ای یا مملکتی را به دست بیاورد و به دیگری اطلاع بدهد، جستجوکنندۀ خبر، هرکاره، منهی، آیشنه، رافع، ایشه، خبرکش، متجسّس، راید

کسی که اطلاعاتی را به دست آورده و خبر می دهد، جاسوس، خبرچین، کسی که اخبار و اسرار کسی یا اداره ای یا مملکتی را به دست بیاورد و به دیگری اطلاع بدهد، جستجوکنندۀ خبر، هَرکارِه، مُنهی، آیِشنِه، رافِع، ایشِه، خَبَرکِش، مُتَجَسِّس، رایِد

فرهنگ فارسی عمید

زبان گیر

(جَ تَ / تِ)

در این بیت نظامی بمعنی برملا، بر سر زبانها و فاش آمده:
آوازۀ عشقشان جهان گیر
آواز عتابشان زبان گیر.
نظامی (الحاقی)

لغت نامه دهخدا

زبان گزی

(زَ گَ)

خاصیت زبان گز. تیزی. تندی. حرافت. حمزه. حمازت. رجوع بزبان گز شود

لغت نامه دهخدا

معنی زبان گویا - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما